Ji boy girjbûna masûlkeyên dil, ji girêkên dil sînyalên elektrîkê tê diristkirin. Makîneya Elektrokardiyogramê (EKG an jî ECG) dikare bi navbeynkariya elektrodan van sînyalên elektrîkê bişopîne. Bikaranîna makîneya elektrokardiyogramê, wekî elektrokardiyografî tê binavkirin. Makîneya elektrokardiyogramê ji aliyê zanyarê Almanî, Willem Einthoven ve di sala 1903 de hat çêkirin. Navê makîneyê bi almanî ” Elektrokardiogramm” e.
Bi alîkariya makîneya elektrokardiyogramê, mirov dikare rêça sînyalên ji girêka sînoatrî derdikevin bişopîne.
Bi şopandina rêça sînyalan, mirov dikare dema sîstol û dîastola guhik û malikan diyar bike.
Navê pelên sînyalên elektrîka dil bi tîpên P,Q,R,S,T tê nîşankirin.
Bi şopandina rêça sînyalan, mirov dikare dema sîstol û dîastola guhik û malikan diyar bike.
Navê pelên sînyalên elektrîka dil bi tîpên P,Q,R,S,T tê nîşankirin.
Sînyalên dibe sedema girjbûna guhikan, wekî pela P tê binavkirin. Pelên Q , R, S bi tevahî wekî kompleksa QRS tê bi navkirin. Girjbûna malikan û xavbûna guhikan bi kompleksa QRS destpê dike. Her wisa pela T jî xavbûna malikan dide destpêkirin.
Elektrokardiyograma dilê mirovên tendurist, wekî EKG ya asayî tê binavkirin. Ji boy EKGya asayî hin rêjeyên standard hene. Bi bikaranîna testa elektrokardiyogramê; ahenga dillêdanê, çalakiya çaviyên dil, qebareya çaviyên dil û masûlkeya dil, nexweşiyên perdeya dil, nexweşiyên ji ber derîçeyên dil, krîzên dil, pestoya xwîna dil, bi hêsanî eşkere dibe.
No comments:
Post a Comment